محقق مرد اندیشه، مارشال به فکر طبیله

چهارشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۰ ساعت ۲۱:۵۳

راز الدین پنجشیری


افغانستان در حال حاضر بدترین شرایط سیاسی نظامی، اجتماعی خود را تجربه میکند سالهاست که بخشی از سرشت این کشور با جنگ و نا امنی و در یک کلمه با بحران های متعدد سیاسی، اجتماعی فرهنگی عجین شده است. یکی از معضلات درونی این کشور را ساختار های قبیلوی و بدوی تشکیل داده که درطول تاریخ جبراً و قهراً منحیث یک سنت ملی سراسری بالای مردم تحمیل شده است.

معضل ساختار قبیلوی علت عمده ای بوده برای زایش یک معلول دیگر که کشور تا حال از نبود آن رنج میبرد. ساختار های به شدت قبیلوی عامل آن شده تا محوریت واحد ویک رهبری مقدر و نظامند را برای همیش از این کشور منتفی نماید.

کثرت اقوم در کنار جهل و فقر عامل فوق العاده موثر در تداوم بحرانهای متعدد تاریخی اجتماعی سیاسی کشور بوده است. برتری جوی ها، خودکامه گی های یک قوم علیه اقوام دیگر عاملی بوده برای شکاف عمیق اجتماعی فرهنگی سیاسی که در طول تاریخ سیصد ساله به نحوی تحت عنوان حفظ وحدت ملی برای تداوم مطلقه گرایی حفظ شده است. برتری جوی های یک قوم بر سایر اقوام در طی سه قرن فضای ازخود بیگانگی عدم اعتماد به نفس را در سایر اقوام چنان پررنگ کرده است که بسیار ی ها چنان تصور میکنند که توانایی پیشبرد هیچ عملی را بدون محوریت اکثریت کاذب ندارند.

از این کلیشه گویی ها به اصل موضوع برگردیم . اخیرآ شاهد یک سخنرانی حاجی محمد محقق عضو مجلس نمایندگان بودم که از چند جهت برازندگی داشت.

اگر واقعیت را کتمان نکنیم در میان اقوام مختلف این سرزمین کسانیکه دارای یک برنامه منظم آموزشی، فرهنگی سیاسی اند قوم هزاره است. رهبران این قوم حضور شخص را در نظام(تاحد زیادی) به حضور یک بدنه ای از مردم مبدل کرده اند. آنها از امکانات بدست آمده در تعالی علم و فرهنگ استفاده شایان میکنند.

یادم هست درتلویزیون میدیدم که آقای محقق به یکی از مناطق هزاره جات رفته بودند و درمیان انبوی از جوانان که فاقد ساختمانی به نام مکتب بودند بالای زمین « چارزانو» زدند و خطاب به جوانان آن سرزمین فرمودند که « فراهم آوری امکانات بهداشتی، راهسازی و تشکیل واحد های اداری کا ما مسوولین، درس و علم آموختن کارشما جوانان نازنین»

این گفته های جناب محقق خیلی خوشم آمد که صاحب اندیشه و فکر بلند اند ودر صدد آن اند که جهل یگانه پدیده منفی و منحوس جامعه ما است که باید ریشه کن شود.

در عرصه های سیاسی هم شاهد آن بودم که جناب محقق سیاست های بسیار روشن و واضع در قبال قانون شکنی ها، سیاست های قبیله گرایانه، عفو جنایت کاران و.... دولت کرزی داشته اند.

این درحالیست که رهبران سایر اقوام به ویژه تاجیک ها در ساختار نظام کنونی بجای اینکه در فکر آمورش و پرورش جوانان،تروریج علم ودانش در میان این قوم بزرگ باشند، برعکس در فکر تحکیم قدرت خود برای ملیون ها دالر ثروت شخصی خود اند. بجای ساختن مکتب برای دانش آموزان، درفکر ساختن طبیله برای اسپ ها، مرکب ها، مرغ ها و...خود اند. ملیون ها دالر را در عیاشی اسپ دوانی خردوانی مصرف میکند در حالیکه اکثریت جوانان زادگاه شان بیسواد و معتاد به مواد مخدره اند و بعد از ده سال پدیده جهل و اعتیاد به مواد مخدر دارد به فرهنگ و یک سنت مبدل میشود. دها بلند منزل، مارکیت شهرک در داخل و خارج میسازند اما گوشه چشمی به وضیعت فلاکت بار تعلیم و تربیه پنجشیر ندارند.

آقای محقق مردانه بلند میشود از سیاست های قبیلوی از گرایش های قرون وسطایی نظام انتقاد میکند و مردم کشور به ویژه هزاره ها را آگاه میسازد که سیاست روز چیست دولت به کدام سمت روان است. اما مارشال صاحب کرزی قبیله گرا را که جرگه، قانون مجلس نماینده گان، عدالت و... همه و همه را مورد سوء استفاده قرارداده تقدیر میکنند.

سالها قبل شاهد بودم که جناب محقق از سیاست تضرع دولت در مقابل انتحارگران سخت انتقاد میکرد و میگفت که این راه به ترکستان است . سیاست تضرع دشمن را وحشی ترو انتحارگران را بی باک تر میسازد .

کسانیکه با درنظر داشت پایگاه قومی و زبانی خویش محوریت برای دیگران واقع میشدند، چنان در اوهام، تجمل پرستی، فساد، ثروت اندوزی، طبیله سازی، بودنه بازی اسپ دوانی مصرف اند که خیال میکنی هیچ درد مشترک با مردم ندارند. دیگران در فکر اعتلای کشور و مردم خود اند اما از ما در فکر آخور مرکب اسپ خود اند.

ای کاش ماهم فردی میداشتیم که درشرایط حاضر واقعا برای مردم خود حرف میزد از میان مردم و از دریچه مردم با آنها صحبت میکرد نه اینکه از صالون های مفشن و پرزرق و برق قصرها بلند منزل ها برای فریب اذهان عامه یک چند کلمه چرند بی محتوا را برضد دولت حواله میگرد اما درباطن بر همان میسر روان میبود.

من منحیث یک فردی که ساکن ولایت پنچشیر ام ودرد رنج مردم کشور و خاصتاً مردم زادگاهم را با گوشت و پوست احساس میکنم از وجود افرادی مانند مارشال، قانونی، احمد ضیاء و... شرم میکنم که درفکر زراندوزی، و معامله گری های سیاسی و شخصی اند. مردم را در درگروگان خود گرفته ودر شرایط خاص از آنها برای تقویت زر و زور و معامله گری های سیاسی خود سوء استفاده میکنن. زمانیکه پایه های قدرت و ثروت شان محکم شد مردم را به کلی فراموش میکنند و در فکر بلند منزل، مارکیت، طبیله سازی شهرک سازی میشوند.

ناکامی ها ضعف های ما در بخش های آموزشی، سیاسی، اجتماعی ناشی از عدم نبود یک مرد اندیشه و متعهد به آرمانهای مردم است. دیگران از فرصت طلایی پیش آمده به سود مردم خود استفاده میکنند اما مارشال صاحب در چوکی معاون ریس جمهور نشسته در فکر زراندوزی مارکیت سازی دام پروری باغ وحش سازی خود است.

ایشان مانند یک عده از مردم که خوش دارند به هروسیله ای که شده حتی با پول صد در صد حرام به حج بروند تامردم ایشان را «حاجی صاحب» صدا زنند، مارشال صاحب هم خوش اند که دررسانه ها به نام «مارشال» خطاب شوند و ازشیندن نام مارشال لذت ببرند. در حالیکه در این لذت کاذب میان تهی سراسر زلت زبونی خوابیده است که خودش از آن نیز بی خبر است.

من منحیث یک باشنده ولایت پنجشیر به محقق فخر میکنم که با مردم دروغ نمی گوید و صاف پوست کنده صحبت میکند و از وجود مارشال سخت شرمسارم که در اوضاع و احوال فوق العاده بحرانی و حساس کشور به طبیله می اندیشد و دنباله رو قبیله شده است. طبیله و قبیله فضای را برای این مرد بی لیاقت آماده ساخته که همه آرمان ها و آرزوهای مردم راقربانی طبیله اسپ های خود نماید و دنباله روسیاست قبیلوی کرزی باشد.

در وضیعت پیش آمده کنونی پشتون ها درفکر تخریت مکتب مدرسه آدمکشی و تخریت کشور اند، تاجک ها در گرداب جهل فقر و اعتیاد به مواد مخدره بسر میبرند دراین میان هزاره ها بیشترین استفاده را تصیب شده اند. همه در فکر آموختن علم و دانش اند. بیشترین جوانانی که برای تحصیل به هندوستان در رشته های حقوق، اقتصاد مصروف تحصیل اند از قوم هزاره اند. که بنده هم برای این جوانان و مسوولین این برنامه موفقیت بیشتر خواهانم.

فراخوانی که من برای مردم عذاب دیده به ویژه زادگاهم پنجشیر دارم این است که همه بزرگان با یک صدا نزد جناب مارشال رفته ایشان را متوجه مسوولیت عظیمی که دارند بسازند. این مرد را از دام طبیله و قبیله نجات دهند، فکر محدود آخور را از سرش دور کنند. حد اقل اگر به وسعت کشور نمی اندیشند به اندازه زادگاه خود فکر کنند که درد استخوان سوزجهل،بی کاری و اعتیاد به مواد مخدره گلوی تمام جوانان پنچیشر را میفشارد. عزت را نباید در پیشانی اسپ جستجو کرد این نهایت سخافت و کم عقلی یک سیاست مدار است .سیاست زده گی و ثروت زده گی نشان یک آدم متعهد و مسوول را از مارشال ستانده است. یگانه چیزی که میتواند احیاء کننده همه ارزش های متعالی یک مسوول دولتی باشد همان اتخاذ یک سیاست روشمند معقول، وایجاد زمینه های فرهنگ سازی و علم پروری در میان مردم است و بس.

Jawedan